Wtorek V Tygodnia Wielkiego Postu

J 8,21-30

²¹ A oto znowu rzekł do nich: «Ja odchodzę, a wy będziecie Mnie szukać i w grzechu swoim pomrzecie. Tam, gdzie Ja idę, wy pójść nie możecie». ²² Mówili więc Żydzi: «Czyżby miał sam siebie zabić, skoro powiada: Tam, gdzie Ja idę, wy pójść nie możecie?» ²³ A On rzekł do nich: «Wy jesteście z niskości, a Ja jestem z wysoka. Wy jesteście z tego świata, Ja nie jestem z tego świata. ²⁴ Powiedziałem wam, że pomrzecie w grzechach swoich. Jeżeli bowiem nie uwierzycie, że JA JESTEM, pomrzecie w grzechach waszych». ²⁵ Powiedzieli do Niego: «Kimże ty jesteś?» Odpowiedział im Jezus: «Przede wszystkim po cóż do was mówię? ²⁶ Wiele mam w waszej sprawie do powiedzenia i do osądzenia. Ale Ten, który Mnie posłał, jest prawdomówny, a Ja mówię wobec świata to, co usłyszałem od Niego». ²⁷ A oni nie pojęli, że im mówił o Ojcu. ²⁸ Rzekł więc do nich Jezus: «Gdy wywyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie, że JA JESTEM i że Ja nic sam z siebie nie czynię, ale że mówię to, czego Mnie Ojciec nauczył. ²⁹ A Ten, który Mnie posłał, jest ze Mną; nie pozostawił Mnie samego, bo Ja zawsze czynię to, co się Jemu podoba». ³⁰ Kiedy to mówił, wielu uwierzyło w Niego.

Przygotowanie

• Głównym powodem, dla którego faryzeusze i inni przedstawiciele żydowskich elit atakują Jezusa, jest fakt, iż nie rozpoznali w Nim Syna Bożego. W konsekwencji nie są w stanie przyjąć, iż całym sobą najpełniej objawia On zamysł Boga wobec człowieka i sposób wyrwania ludzkiej natury z niewoli grzechu. Wzbudzę w sobie pragnienie przyjęcia dzisiejszego Słowa.

Punkty do medytacji

• A oto znowu rzekł do nich: «Ja odchodzę, a wy będziecie Mnie szukać i w grzechu swoim pomrzecie. Tam, gdzie Ja idę, wy pójść nie możecie» (w. 21) Temat odejścia Jezusa pojawił się już w jednej z Jego wcześniejszych wypowiedzi (por. J 7,33-34). Nowością jest zapowiedź, że Jego rozmówcom grozi, iż umrą w swoim grzechu. Termin „grzech” (gr. hamartia) w Czwartej Ewangelii oznacza dwie rzeczy: konkretne złe działanie danej osoby (np. 5,14; 19,11) lub stan oddzielenia od Boga, jaki jest konsekwencją grzesznego działania człowieka (np. 1,29; 9,34). Tutaj chodzi o to drugie znaczenie. Celem ziemskiego życia Jezusa jest ponowne wprowadzenie człowieka w komunię z Bogiem, która została zakłócona przez grzech pierworodny i nasze indywidualne grzechy (por. Rdz 2,17). Ci, którzy stoją w opozycji do Jezusa, ryzykują, iż w momencie śmierci ich ziemski stan oddzielania od Boga stanie się wieczny, czyli nieodwracalny. Co mogę dzisiaj powiedzieć o więzi łączącej mnie z Bogiem? Czy każdy grzech postrzegam jedynie jako złamanie Bożego prawa, czy również wiedzę, jak wielki nieład wprowadza on w moją relację z miłującym Bogiem?
• A On rzekł do nich: «Wy jesteście z niskości, a Ja jestem z wysoka. Wy jesteście z tego świata, Ja nie jestem z tego świata (w. 23) Jako że przeciwnicy Jezusa w dalszym ciągu patrzą na Niego jak na zwykłego uzurpatora, nie są w stanie dostrzec głębszego znaczenia Jego wypowiedzi (w. 22). Dlatego Pan obnaża ich niezrozumienie za pomocą kontrastujących ze sobą określeń „z niskości”/„z wysoka” oraz „z tego świata”/„nie z tego świata”. W trakcie wcześniejszej rozmowy z Nikodemem Jezus rozróżnił „rzeczy ziemskie” od „rzeczy niebieskich” (por. 3,12). By właściwie zrozumieć Jego nauczanie, trzeba uznać, że przyszedł On „z wysoka”, czyli z nieba (por. 3,13) i jako że jest Synem Bożym, każdej jego wypowiedzi towarzyszy boski autorytet. Czy mogę dzisiaj powiedzieć, że moje rozumienie rzeczywistości inspirowane jest Jezusową nauką z wysoka? W jakich konkretnych sytuacjach unaocznia się jeszcze moje bycie z niskości?
• Powiedziałem wam, że pomrzecie w grzechach swoich. Jeżeli bowiem nie uwierzycie, że JA JESTEM, pomrzecie w grzechach waszych» (w. 24) Wyrażenie „Ja Jestem” (gr. ego eimi) nawiązuje do imienia Bożego, które zostało objawione Mojżeszowi w chwili powołania (por. Wj 3,14). Jako Syn Boży, równy w bóstwie Ojcu, Jezus ma wszelkie prawo posługiwania się własnym imieniem Boga (por. J 5,17-18). By zostać wyrwanym ze stanu grzechu, a w konsekwencji uchronić się przed wiecznym potępieniem, konieczne jest uznanie bóstwa Jezusa. Jak prawda o boskiej tożsamości Pana wpływa na moje codzienne życie? Czy rzeczywiście Jezus jest dla mnie największym autorytetem?
• Rzekł więc do nich Jezus: «Gdy wywyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie, że JA JESTEM i że Ja nic sam z siebie nie czynię, ale że mówię to, czego Mnie Ojciec nauczył (w. 28) Jezus po raz drugi w Janowej Ewangelii zapowiada swoje wywyższenie na krzyżu. W trakcie rozmowy z Nikodemem chodziło o ukazanie ofiary krzyżowej jako narzędzia zbawienia (por. 3,14-15). Teraz natomiast Pan zapowiada, że Jego ukrzyżowanie będzie również najbardziej przekonującym momentem objawienia Jego boskiej tożsamości. W Ewangelii Marka rzymski setnik, widząc śmierć Jezusa powie: „Istotnie, ten człowiek był Synem Bożym” (Mk 15,39). Czy moja modlitwa w Wielkim Poście bardziej niż zazwyczaj opiera się na rozważaniu Meki Pańskiej? Czy uczestniczę w nabożeństwach Drogi Krzyżowej lub Gorzkich Żali?
• A Ten, który Mnie posłał, jest ze Mną; nie pozostawił Mnie samego, bo Ja zawsze czynię to, co się Jemu podoba» (w. 29) Więź, która łączy Jezusa z Ojcem, jest trwała i nic nie może jej zniszczyć. Nawet w chwili śmierci, mimo że w swoim człowieczeństwie Pan doświadczy totalnej samotności (por. Mk 15,34; Mt 27,46), to na poziomie swej boskości, w dalszym ciągu będzie z Nim Ojciec. Wyrazem tej niezniszczalnej i intymnej relacji jest także fakt, iż Jezus we wszystkim, co czyni i co mówi, wypełnia zamiar Ojca. Zatrzymam się na chwilę nad prawdą o Bożym synostwie Jezusa. Uzmysłowię sobie, że poprzez wiarę w Jezusa, ja również mogę doświadczyć bliskości Ojca w moim życiu, zwłaszcza w najtrudniejszych momentach.

W ciągu dnia

• Znajdę dzisiaj czas, by w domu lub w moim parafialnym kościele pomodlić się Drogą Krzyżową.