Wspomnienie św. Łucji, Dziewicy i Męczennicy

Mt 21,23-27

²³ Gdy przyszedł do świątyni i nauczał, przystąpili do Niego arcykapłani i starsi ludu, pytając: «Jakim prawem to czynisz? I kto ci dał tę władzę?» ²⁴ Jezus im odpowiedział: «Ja też zadam wam jedno pytanie: jeśli odpowiecie Mi na nie, i Ja powiem wam, jakim prawem to czynię. ²⁵ Skąd pochodził chrzest Janowy: z nieba czy od ludzi?» Oni zastanawiali się między sobą: «Jeśli powiemy: „z nieba”, to nam zarzuci: „Dlaczego więc nie uwierzyliście mu?” ²⁶ A jeśli powiemy: „od ludzi”, to boimy się tłumu, bo wszyscy uważają Jana za proroka». ²⁷ Odpowiedzieli więc Jezusowi: «Nie wiemy». On również im odpowiedział: «Zatem i Ja wam nie powiem, jakim prawem to czynię».

Przygotowanie

• Spotkanie Jezusa z arcykapłanami i starszymi ludu pokazuje nam, jak bardzo ludzkie serce potrafi być nieczułe na dar Bożego słowa. Antybohaterowie z dzisiejszej Ewangelii spotkali Pana, rozmawiali z Nim, lecz nieszczerość intencji sprawiła, że z owego spotkania wyszli jeszcze bardziej utwierdzeni w swoich błędnych przekonaniach. W chwili ciszy przegotuję moje serce na modlitwę Słowem. Wzbudzę w sobie pragnienie bezwarunkowego otwarcia się na zawartą w nim prawdę.

Punkty do medytacji

• Gdy przyszedł do świątyni i nauczał, przystąpili do Niego arcykapłani i starsi ludu, pytając: «Jakim prawem to czynisz? I kto ci dał tę władzę?» (w. 23) Następnego dnia po królewskim wjeździe do Jerozolimy i oczyszczeniu świątyni (por. 21,1-17), Jezus ponownie przychodzi na najświętsze miejsce ówczesnego judaizmu. Podobnie jak to czynił w Galilei i podczas podróży do świętego miasta, otwiera swoje usta i zaczyna nauczać. Jego słowo, które do tej pory wielokrotnie wybrzmiało w różnych miejscach: wioskach i miastach Galilei, na pustkowiach i w okolicach Jeziora Galilejskiego, na Górze Przemienienia i w depresji Jerycha, teraz napełnia swoim dźwiękiem świątynię. Bóg mówi do mnie bezpośrednio na kartach Pisma Świętego, lecz echo Jego słowa może stale mi towarzyszyć, w każdej chwili mojego życia. Czy pielęgnuję w sobie postawę słuchania? Czy pozwalam, by Słowo rzucało światło na kolejne momenty mojej codzienności?
• Jezus im odpowiedział: «Ja też zadam wam jedno pytanie: jeśli odpowiecie Mi na nie, i Ja powiem wam, jakim prawem to czynię. Skąd pochodził chrzest Janowy: z nieba czy od ludzi?» (ww. 24-25) Arcykapłani i starsi ludu są wzburzeni zachowaniem Jezusa. Oto w ich starannie ułożony świat świątynnych układów i interesów z Rzymianami wdarł się Rabbi z Nazaretu, który najpierw w asyście wiwatujących tłumów wjeżdża do Jerozolimy, następnie wypędza przekupniów z terenu świątynnego, uzdrawia niewidomych i chorych, wreszcie, jak gdyby nigdy nic, obwieszcza z mocą swoją naukę. By zdyskredytować Pana w oczach słuchających, pytają Go, jakim prawem to czyni. Za ich pytaniem nie kryje się pragnienie poznania prawdy, ale desperacka próba ochrony własnego autorytetu. Odpowiadając, Jezusa sam zadaje pytanie. Nie jest to jednak forma ucieczki, lecz próba wyprostowania pokrętnego myślenia arcykapłanów i starszych. Czy mojej modlitwie Słowem towarzyszy szczera intencja poznania Bożej prawdy? Czy wystrzegam się instrumentalnego traktowania Słowa, wyłuskiwania z niego tylko tego, co chciałbym usłyszeć?
• Oni zastanawiali się między sobą: «Jeśli powiemy: „z nieba”, to nam zarzuci: „Dlaczego więc nie uwierzyliście mu?” A jeśli powiemy: „od ludzi”, to boimy się tłumu, bo wszyscy uważają Jana za proroka». Odpowiedzieli więc Jezusowi: «Nie wiemy» (ww. 25-27) Arcykapłani i starsi ludu w dalszym ciągu kalkulują. Nie potrafią przyznać się do swojego błędu lub po porostu przyznać rację Jezusowi. Zbyt bardzo zależy im na tym, by nie stracić w oczach tłumu. Poprzez odpowiedź „Nie wiemy” ostatecznie zamykają się na możliwość poznania Jezusa. W niedalekiej przyszłości, jako Jego śmiertelni wrogowie, doprowadzą do Jego egzekucji na krzyżu. Modlitwa Słowem wymaga konsekwencji. Nie zawsze w jej trakcie słyszymy to, co potwierdzałoby nasze dotychczasowe myślenie lub postepowanie. Boże mówienie do nas ma moc oczyścić nas z iluzji i błędnych przekonań. By jednak tak się stało, potrzebna jest pokora i gotowość, by Bóg na nowo „umeblował” nasze życie. Do czego dzisiaj Pan mnie zachęca? Z jakiego kłamstwa chce mnie wyrwać? Jaka prawdę chce mi pokazać?

Modlitwa w ciągu dnia

• „Panie Jezu, mój Nauczycielu, mów nieustannie do mojego serca, ucz mnie pokory i zaufania wobec Twojego słowa”.