Czwartek VI Tygodnia Wielkanocy

J 16,16-20

¹⁶ «Jeszcze chwila, a nie będziecie Mnie widzieć, i znowu chwila, a ujrzycie Mnie». ¹⁷ Wówczas niektórzy z Jego uczniów mówili między sobą: «Cóż to znaczy, co nam mówi: „Chwila, a nie będziecie Mnie widzieć, i znowu chwila, a ujrzycie Mnie”; oraz: „Idę do Ojca”?» ¹⁸ Mówili więc: «Cóż znaczy ta chwila, o której mówi? Nie rozumiemy tego, co powiada». ¹⁹ Jezus poznał, że chcieli Go pytać, i rzekł do nich: «Pytacie się jeden drugiego o to, że powiedziałem: „Chwila, a nie będziecie Mnie widzieć, i znowu chwila, a ujrzycie Mnie?” ²⁰ Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Wy będziecie płakać i zawodzić, a świat się będzie weselił. Wy będziecie się smucić, ale smutek wasz przemieni się w radość.

Przygotowanie

• Dzisiejsza liturgia ponownie zaprasza mnie, bym wsłuchał się w słowa Jezusa skierowane do Apostołów w czasie Ostatniej Wieczerzy. Tym razem Pan zapowiada swoją chwilową nieobecność oraz podtrzymuje uczniów na duchu – ich smutek przemieni się w radość. Wyciszę moje serce i przygotuję się na spotkanie ze Słowem.

Punkty do medytacji

• „Jeszcze chwila, a nie będziecie Mnie widzieć, i znowu chwila, a ujrzycie Mnie” (w. 16). Jezus jest świadomy, że zbliżające się wydarzenia paschalne oznaczają rozłąkę z uczniami. Wie jednak, że stan ten nie będzie trwał bez końca. Dlatego posługując się terminem „chwila” (gr. mikros – „krótki [czas]”), mówi o dwóch momentach, kiedy to uczniowie najpierw nie będą Go widzieć, a następnie ponownie zobaczą. Pierwsza „chwila” oznacza czas dzielący Jezusa od nadchodzącej śmierci, po której na krótko zniknie uczniom z oczu. Ale jak już wcześniej obiecał (por. 14,19.28), minie także druga „chwila” i wtedy powstanie z martwych, a oni ponownie Go zobaczą. W jaki sposób Jezus objawia w moim życiu swoją obecność? Czy mogę wskazać na konkretne momenty, wydarzenia osoby? Czy wytrwale trwam na modlitwie, zwłaszcza w chwilach kryzysu i trudnych doświadczeń?  
• „Cóż to znaczy, co nam mówi: «Chwila, a nie będziecie Mnie widzieć, i znowu chwila, a ujrzycie Mnie»; oraz: «Idę do Ojca»?” (w. 17). Po raz kolejny uczniowie nie rozumieją słów Jezusa. Zastanawiają się nad znaczeniem terminu „chwila” z poprzedzającego wersetu oraz wcześniejszych wypowiedzi Pana, gdy mówił, że idzie do Ojca (por. 14,12; 16:10). Tym samym unaocznia się problem zasygnalizowany we wczorajszej perykopie (por. 16,12-15). By wniknąć w głębie Jezusowego nauczania, potrzebna jest pomoc Ducha Świętego, którego uczniowie otrzymają, gdy Syn powróci do Ojca. Czy dopuszczam Jezusa do moich rozterek i duchowych napięć? Czy pozwalam, by Duch Święty prowadził mnie ku głębszemu zrozumieniu Objawienia?
• „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Wy będziecie płakać i zawodzić, a świat się będzie weselił. Wy będziecie się smucić, ale smutek wasz przemieni się w radość” (w. 20). Serca uczniów nie stanowią dla Jezusa żadnej tajemnicy. Dlatego, gdy pojawia się w nich zdezorientowanie, Pan wyjaśnia, na czym będzie polegać różnica między zapowiadanymi „chwilami”, zestawiając ze sobą smutek i radość. Gdy po Jego śmierci na krzyżu uczniowie będą płakać, świat, czyli ludzie zbuntowani przeciwko Bogu, będzie się weselić, gdyż Jego obecność nie będzie już uwypuklać ludzkiej nieprawości. Jednakże smutek uczniów zostanie zastąpiony przez radość, kiedy ponownie spotkają Pana po Jego powstaniu z martwych. Czy wierzę, że Jezus ma moc przemienić mój smutek w radość? Jak wygląda moje przeżywanie tegorocznego okresu Wielkanocy?

W ciągu dnia

• Będę prosił dzisiaj Jezusa: „Panie Jezu, zabierz mój smutek i napełnił moje serce autentyczną radością”.