VI Niedziela Wielkanocy

J 15,9-17

⁹ Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Trwajcie w miłości mojej! ¹⁰ Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości. ¹¹ To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna. ¹² To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. ¹³ Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. ¹⁴ Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję. ¹⁵ Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni jego pan, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego. ¹⁶ Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał — aby Ojciec dał wam [wszystko], o cokolwiek Go poprosicie w imię moje. ¹⁷ To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali.

Przygotowanie

• Mszalna Liturgia Słowa szóstej Niedzieli Wielkanocy ponownie zabiera mnie do Wieczernika, gdzie Jezus prowadzi długą rozmowę z uczniami (por. J 13,31-17,26). Wie, że zbliża się godzina Jego męki. Dlatego przypomina najistotniejsze elementy swojego nauczania i przygotowuje apostołów na nadchodzące wydarzenia. Mówi między innymi o miłości, którą objawia światu i którą stawia przed uczniami jako wzór do naśladowania. Z uwagą wsłucham się w Jego słowa. Pozwolę, by z całą mocą wybrzmiały one w moim wnętrzu.

Punkty do medytacji

• „Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Trwajcie w miłości mojej!” (w. 9). Doskonała miłość będąca fundamentem jedności między Osobami Trójcy Świętej w osobie Jezusa rozlewa się na Jego uczniów. Pan pragnie mojego trwania z Nim w komunii. Nie zmusza mnie do niej, ale najpierw okazują swoją miłość, by w moim sercu pojawiła się autentyczna chęć szukania Jego bliskości. Popatrzę na swoje życie. Przypomnę sobie te momenty, w których doświadczyłem szczególnej dobroci Jezusa.
• „Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości” (w. 10). Miłość Syna do Ojca wyraża się w wypełnianiu Ojcowskiej woli. Jezus zachowuje przykazania Ojca nie dlatego że zostaje do tego przymuszony, lecz ponieważ jest przekonany o tym, że Ojciec Go kocha. Zatem posłuszeństwo uczniów wobec Jezusowych przykazań również powinno wypływać z doświadczenia Jego miłości i opierać się na wolnej decyzji. Co przeważa w moim sercu, mentalność niewolnika czy umiłowanego ucznia?
• „To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna” (w. 11). Wydarzenia męki, śmierci i zmartwychwstania Jezusa poważnie wypróbują wiarę uczniów. Dlatego zanim nastąpią, Jezus wzywa ich, by trwali w Jego miłości, ufając wypowiedzianemu przez Niego słowu. Krzyż, cierpienie zawsze będą dla człowieka dewastującym doświadczeniem. Jednakże kto trwa w Jezusie, nigdy nie utraci całkowicie pokoju i radości serca. Jak wygląda dzisiaj moje serce? Czy jest w nim Chrystusowa radość? Co jej zagraża? Opowiem o tym Panu.
• „Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich” (w. 14). Miarą Jezusowej miłości do uczniów jest Jego śmierć na krzyżu. Oto Bóg i Człowiek oddaje swoje życie, by człowiek miał życie wieczne. Czy powracam do rozważania Męki Pańskiej? Czy szukam w niej uzasadnienia dla mojej wiary?
• „nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego” (w. 15). W ludzkim obliczu Jezusa objawione zostało miłujące oblicze Ojca. Jezusowe słowa, gesty, a zwłaszcza Jego misterium paschalne, wprowadzają w poznanie najgłębszych pragnień Ojca. Tego typu „odkrycie się” możliwe jest tylko wobec bliskiej najbliższych osób. Sam Bóg dzisiaj nazywa mnie swoim przyjacielem! Czy może mnie spotkać jeszcze większy zaszczyt? W jaki sposób odwzajemniam przyjaźń Jezusa?
• „Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili” (w. 16). W ewangelicznych scenach powołania uczniów inicjatywa zawsze jest po stronie Jezusa. To On wybiera i mimo że zna słabość człowieka, zleca konkretną misję. On jest także blisko wszystkich, którzy decydują się pójść za Nim. Łaską przemienia ich serca, a słowem oświeca wybory. Do czego obecnie powołuje mnie Jezus? Jaka będzie moja odpowiedź?

W ciągu dnia

• Znajdę dzisiaj czas na adorację Najświętszego Sakramentu, by napełnić moje serce radością trwania w moim Panu i Przyjacielu.