Tag: znaki

Głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! (Mk 16,15-18)

Napisano Autor: ks. RafałW Formacja biblijna

Święto Nawrócenia św. Pawła Apostoła

Mk 16,15-18

15 I rzekł do nich: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! 16 Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. 17 Te zaś znaki towarzyszyć będą tym, którzy uwierzą: w imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; 18 węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, a ci odzyskają zdrowie».

Przygotowanie

  • Celebrując Święto Nawrócenia św. Pawła rozważamy przedostatni fragment Ewangelii Marka, w którym zmartwychwstały Jezus tuż przed powrotem do Ojca posyła uczniów, by głosili Dobrą Nowinę całemu światu. W chwili ciszy uspokoję moje serce, by mogło otworzyć się na światło Słowa.

Punkty do medytacji

  • I rzekł do nich: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! (w. 15) W Ewangelii Marka zmartwychwstały Jezus najpierw ukazuje się Marii Magdalenie (Mk 16,9-11), następnie dwóm uczniom idącym do pewnej wsi (9,12-13), wreszcie całemu gronu apostolskiemu (9,14-18). W trakcie tego ostatniego spotkania Jedenastu w pierwszej kolejności zostaje zganionych za „brak wiary oraz upór” (gr. ten apistian kai sklerokardian – dosł. „niewiarę i zatwardziałość serc”, w. 14). Problem wiary najbliższych uczniów Jezusa należy do głównych tematów teologicznych Markowego dzieła (por. 6,52; 8,17.33). Warto zauważyć, że w optyce tej Ewangelii wyrzuty ze strony Jezusa nie są wyrazem Jego gniewu, lecz troski o apostołów, by nie ustawali w trosce o pogłębienie łączącej ich z Nim więzi. Podobnie jest i tym razem. Nawet tak wielkie przewinienie, jak opuszczenie Pana w chwili śmierci lub niedowierzanie świadectwu innych, że powstał z martwych (por. 16,11.13), nie jest wystarczającym powodem, by z nich zrezygnował. Więcej, właśnie tak słabym w wierze apostołom wydaje Jezus polecenie, by szli na cały świat głosić Dobra Nowinę. Czy mam świadomość, że mimo mojej słabości Bóg nigdy ze mnie nie zrezygnuje? Czy odkryłem już moje miejsce w dziele głoszenia Ewangelii?
  • Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. (w. 16) U Jana, w trakcie nocnej rozmowy z Nikodemem, Jezus powiedział: „Albowiem Bóg nie posłałswego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony. Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imięJednorodzonego Syna Bożego” (J 3,17-18). Wydarzenia paschalne otworzyły rzeczywistość zbawienia przed całą ludzkością. Jednakże, mimo że dokonane, zbawienie musi być jeszcze przyjęte. Stąd tak ważna jest ewangelizacyjna misja apostołów. Słowo apostolskiego świadectwa, mimo że wychodzić będzie z ludzkich – a więc słabych i grzesznych – ust, wzbudzać będzie w sercach słuchaczy wiarę. Potrzebny będzie także chrzest, który będąc zewnętrznym znakiem zaistniałej wiary, na poziomie serca sakramentalnie zjednoczy wierzących z Chrystusem w Jego śmierci i zmartwychwstaniu (por. Rz 6,1-6). Czy dziękuję Bogu za łaskę wiary? Co robię, by na co dzień żyć łaską chrztu świętego, czyli pogłębiać więź łączącą mnie z Chrystusem?
  • Te zaś znaki towarzyszyć będą tym, którzy uwierzą: w imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, a ci odzyskają zdrowie (ww. 17-18) Ponownie, w Ewangelii Jana Jezus w trakcie Ostatniej Wieczerzy powiedział: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto we Mnie wierzy, będzie także dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję, a nawet większe od tych uczyni, bo Ja idę do Ojca” (J 14,12). Nie tylko apostołowie, lecz również wszyscy inni wierzący doświadczą mocy Boga objawiającej się w ich przepowiadaniu. Duch Święty, którego otrzymają w Dniu Pięćdziesiątnicy, nie tylko sprawi, że jeszcze lepiej zrozumieją dzieło Chrystusa i Jego naukę. Będzie On również inspirował kolejne etapy ewangelizacji, uwiarygodniając ją za pomocą niezwykłych znaków. Świadectwo o tym znajdujemy przede wszystkim w Dziejach Apostolskich, które wiernie opisują pierwsze dziesięciolecia misji rodzącego się Kościoła (np. Dz 2,4; 3,5-7; 8,5-7; 10,46; 16,18; 19,6; 28,3-6). Czy pozwalam, by również w moim życiu dokonywały się dzieła Boże, zarówno w zwyczajności dnia, jak i w zadziwiającym objawieniu się Bożej chwały?

Modlitwa w ciągu dnia

  • Panie Jezu, umacniaj moją wiarę i uczyń mnie sługą Twojej Ewangelii.

Ja mam większe świadectwo od Janowego (J 5,33-36)

Napisano Autor: ks. RafałW Formacja biblijna

Piątek III Tygodnia Adwentu

J 5,33-36

33 Wysłaliście poselstwo do Jana, i on dał świadectwo prawdzie. 34 Ja nie zważam na świadectwo człowieka, ale mówię to, abyście byli zbawieni. 35 On był lampą, co płonie i świeci, wy zaś chcieliście radować się krótki czas jego światłem. 36 Ja mam świadectwo większe od Janowego. Są to dzieła, które Ojciec dał Mi do wypełnienia; dzieła, które czynię, świadczą o Mnie, że Ojciec Mnie posłał.

Przygotowanie

  • Prawda o Bożym synostwie Jezusa z wielkim trudem przebijała się do świadomości Żydów. Drogę do jej przyjęcia torowało świadectwo Jana Chrzciciela, a przede wszystkim czyny samego Syna, w których dostrzec można działanie Ojca, Stwórcy i Miłośnika życia. Duchu Święty, poprowadź mnie w dzisiejszej modlitwie Słowem!

Punkty do medytacji

  • Wysłaliście poselstwo do Jana, i on dał świadectwo prawdzie (w. 33) Uzdrowienie chromego nad sadzawką Betesda spotkało się ze sprzeciwem ze strony Żydów (u Jana termin „Żydzi” [gr. Ioudaioi], nie dotyczy ogółu Narodu Wybranego, lecz tej jego części, która była wrogo nastawiona do Jezusa), którzy zarzucali Panu, że w ten sposób naruszył szabatowy spoczynek (por. J 5,1-16). Odpowiadając na stawiany zarzut, Jezus powiedział: „Ojciec mój działa aż do tej chwili i Ja działam” (5,17). Aby pogodzić odpoczynek Boga po dziele stworzenia, którego odbiciem był spoczynek szabatu, z nieustannym panowaniem Boga nad światem, w myśli żydowskiej pojawił się pogląd, iż Bóg jako Stworzyciel rzeczywiście zaprzestał działania, lecz jako Sędzia działa nieprzerwanie. W odpowiedzi na zarzuty swoich przeciwników, Jezus nie tylko powołał się na nieustanną działalność Boga jako suwerennego Sędziego, lecz dodatkowo nazwał Go swoim Ojcem. Jako że słowa te jeszcze bardziej rozsierdziły Żydów (por. 5,18), w kolejnych wersetach Pan udowadnia, iż ma pełne prawo nie tylko nazywać Boga Ojcem, ale także postrzegać swoją działalność jako wpisaną w stwórczą i zbawczą działalność Najwyższego. Dzisiejsza perykopa stanowi część owej apologii. W pierwszym zdaniu Jezus odwołuje się do świadectwa Jana Chrzciciela, który jako pierwszy wskazał na Jego tożsamość Mesjasza i Syna Bożego. Gdy władze żydowskie wysłały do Jana emisariuszy, ten oświadczył, że cała jego działalność jedynie poprzedza pojawienie się Tego, który przewyższa go godnością (por. 1,26-27). Gdy natomiast Jezus pojawił się pośród przychodzących nad Jordan, prorok oświadczył: „Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata (1,29). W dalszej części swego świadectwa Jan powiedział: „Ujrzałem Ducha, który zstępował z nieba jak gołębica i spoczął na Nim. Ja Go przedtem nie znałem, ale Ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą, powiedział do mnie: Ten, nad którym ujrzysz Ducha zstępującego i spoczywającego na Nim, jest Tym, który chrzci Duchem Świętym. Ja to ujrzałem i daję świadectwo, że On jest Synem Bożym (1,32-34). Czy wierzę, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym? W jaki sposób prawda ta wpływa na moje codzienne postawy i wybory?
  • Ja nie zważam na świadectwo człowieka, ale mówię to, abyście byli zbawieni (w. 34) Jezus powołuje się na świadectwo Jana Chrzciciela nie dlatego, iż sam wymaga obrony. Jako Syn Boży nie potrzebuje, by ktokolwiek stawał w Jego obronie, nawet tak wielki prorok jak Jan. Przypomina jednak jego świadectwo ze względu na Żydów. Stojąc przed nimi, nie postrzega ich jako swoich wrogów. Widzi w nich raczej biedaczków, którzy w swej pysze i zatwardziałości serca pobłądzili. Wie, że potrzebują konkretnych argumentów, by poznać prawdę o Nim, a następnie otworzyć się na przyniesiony przez Niego dar zbawienia. Ta postawa do końca będzie Go charakteryzować. Nawet umierając na krzyżu, Pan będzie prosił Ojca za swoimi oprawcami: „Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią” (Łk 23,34). Czy potrafię z miłością spojrzeć na tych, którzy wydają się być większymi grzesznikami ode mnie? Czy pamiętam, że pragnieniem Jezusowego serca jest, by i oni dostąpili zbawienia?
  • On był lampą, co płonie i świeci, wy zaś chcieliście radować się krótki czas jego światłem (w. 35) Prorok Malachiasz zapowiedział, że przyjście Mesjasza będzie poprzedzone ponownym pojawieniem się Eliasza: „Oto Ja poślę wam proroka Eliasza przed nadejściem dnia Pańskiego, dnia wielkiego i strasznego. I skłoni on serca ojców ku synom, a serca synów ku ich ojcom, abym nie przyszedł i nie poraził ziemi klątwą” (Ml 3,23-24). W słowach Jezusa „on był lampą, co płonie i świeci” znajdujemy echo fragmentu Księgi Syracha, gdzie Eliasz opisany jest jako „prorok jak ogień”, którego słowo „płonęło jak pochodnia” (Syr 48,1). W ten sposób Pan potwierdza, iż w działalności Jana Chrzciciela wypełniła się Malachiaszowa zapowiedź. Niestety Prorok znad Jordanu podzielił los wielu innych proroków, którzy nawet jeśli początkowo wzbudzali zainteresowanie, wcześniej czy później byli odrzucani, zwłaszcza przez pełniących władzę. Pisał o tym już Ezechiel: „Oto jesteś dla nich jak ten, co śpiewa o miłości, ma piękny głos i doskonały instrument: słuchają oni twoich słów, jednakże według nich nie postępują” (Ez 33,32). Czy mam świadomość, że także dzisiaj, na przykład w czasie adwentowych rekolekcji, Bóg posyła do mnie proroków, by swoim słowem kierowali mnie na drogę zbawienia?
  • Ja mam świadectwo większe od Janowego. Są to dzieła, które Ojciec dał Mi do wypełnienia; dzieła, które czynię, świadczą o Mnie, że Ojciec Mnie posłał (w. 36) Kolejnym świadectwem, na jakie powołuje się Jezusa, by ukazać tajemnicę swojej tożsamości jest świadectwo Jego dzieł. Nie są to czyny, których podejmuje się z własnej woli, lecz każdy z nich jest wypełnieniem woli Ojca. Tak też było z uzdrowieniem paralityka nad sadzawką Betesda. Świadectwo dzieł Jezusa jest większe, czyli bardziej przemawiające od świadectwa Janowego. W Jego czynach, można dostrzec działanie samego Ojca, Stworzyciela i Dawcy wszelkiego życia. W Czwartej Ewangelii cuda Jezusa nazywane są „znakami” (gr. semeion), gdyż każdy z nich odwołuje do głębszej treści, niesie w sobie jakiś ładunek Objawienia, przede wszystkim prawdę o współdziałaniu Ojca i Syna, którego jedynym celem jest wzbudzenie w człowieku wiary, a w konsekwencji wprowadzenie w rzeczywistość zbawienia. Podziękuję Jezusowi za nawet najmniejsze przejawy Jego obecności w moim życiu, za to, że działając w mojej codzienności, nieustannie przekonuje mnie o miłości Ojca.

Modlitwa w ciągu dnia

  • „Panie Jezu, wierzę, że jesteś Synem Bożym i Zbawicielem świata”.

Szukacie mnie nie dlatego, że widzieliście znaki (J 6,22-29)

Napisano Autor: ks. RafałW Formacja biblijna

Wsponienie św. Atanazego, Biskupa i Doktora Kościoła

J 6,22-29

22 Nazajutrz tłum stojący po drugiej stronie jeziora spostrzegł, że poza jedną łodzią nie było tam żadnej innej oraz że Jezus nie wsiadł do łodzi razem ze swymi uczniami, lecz że Jego uczniowie odpłynęli sami. 23 Tymczasem w pobliże tego miejsca, gdzie spożyto chleb po modlitwie dziękczynnej Pana, przypłynęły od Tyberiady inne łodzie. 24 A kiedy [ludzie z] tłumu zauważyli, że nie ma tam Jezusa ani Jego uczniów, wsiedli do łodzi, dotarli do Kafarnaum i tam szukali Jezusa. 25 Gdy zaś odnaleźli Go na przeciwległym brzegu, rzekli do Niego: «Rabbi, kiedy tu przybyłeś?» 26 W odpowiedzi rzekł im Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Szukacie Mnie nie dlatego, że widzieliście znaki, ale dlatego, że jedliście chleb do syta. 27 Zabiegajcie nie o ten pokarm, który niszczeje, ale o ten, który trwa na życie wieczne, a który da wam Syn Człowieczy; Jego to bowiem pieczęcią swą naznaczył Bóg Ojciec». 28 Oni zaś rzekli do Niego: «Cóż mamy czynić, abyśmy wykonywali dzieła Boga?» 29 Jezus, odpowiadając, rzekł do nich: «Na tym polega dzieło Boga, abyście wierzyli w Tego, którego On posłał».

Przygotowanie

  • Tłumy szukają Jezusa, gdyż po raz kolejny chcą nasycić się rozmnożonym przez Niego chlebem. Pan wykorzystuje tę sytuację, by stopniowo wprowadzić temat duchowego pokarmu, jakim będzie Jego Ciało i Krew. W chwili ciszy przygotuję się na spotkanie ze Słowem. Wzbudzę w sobie pragnienie, by zawarta w nim moc Ducha Świętego dotknęła mojego serca.

Punkty do medytacji

  • A kiedy [ludzie z] tłumu zauważyli, że nie ma tam Jezusa ani Jego uczniów, wsiedli do łodzi, dotarli do Kafarnaum i tam szukali Jezusa (w. 24) Rozważany przez nas fragment ściśle łączy się z tymi, które go bezpośrednio poprzedzają. Chwilę wcześniej Jan Ewangelista opowiedział o cudownym rozmnożeniu chleba po drugiej stronie Jeziora Tyberiadzkiego (por. J 6,1-15) oraz uczniach przeprawiających się z powrotem do Kafarnaum i Jezusie kroczącym po wzburzonych wodach jeziora (por. 6,16-21). Wieść o nakarmieniu pięciu tysięcy mężczyzn w zrozumiały sposób wzbudziła wielkie zainteresowanie. Świadkowie cudownego wydarzenia następnego dnia orientują się, że zarówno Jezus jak i Jego uczniowie oddalili się (w. 22). Dlatego wsiadają do łodzi przybyłych z Tyberiady i przeprawiają się do Kafarnaum, by tam ponownie spotkać Pana. Czy jest we mnie pragnienie spotykania Jezusa? Czy jestem gotowy pokonywać różne trudności, byle by tylko móc cieszyć się Jego obecnością?
  • Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Szukacie Mnie nie dlatego, że widzieliście znaki, ale dlatego, że jedliście chleb do syta (w. 26) Jezus dobrze zna serce człowieka. Wie, jakie pragnienia nim kierują. Dlatego bezpośrednio zwraca uwagę szukającym Go, że ich motywacja nie jest jeszcze doskonała. Czynione przez Niego cuda, w tym rozmnożenie chleba, nie są jedynie prostymi manifestacjami Jego możliwości, lecz mają charakter znaku, to znaczy wskazują na Jego mesjańską tożsamość oraz objawiają cel Jego misji. Nie chodzi jedynie o to, by dokonało się cudowne uzdrowienie człowieka lub napełnienie jego pustego żołądka, lecz by w spotkaniu z Panem miały miejsce przemiana i uzdrowienie na poziomie duchowym. Jakie są moje oczekiwania wobec Jezusa? Czy pragnienie bycia zbawionym przez Niego zajmuje pośród nich pierwsze miejsce?
  • Zabiegajcie nie o ten pokarm, który niszczeje, ale o ten, który trwa na życie wieczne, a który da wam Syn Człowieczy; Jego to bowiem pieczęcią swą naznaczył Bóg Ojciec (w. 27) Nawiązując do motywacji tłumów, by po raz kolejny móc nasycić się cudownie rozmnożonym chlebem, Jezus wskazuje na konieczność szukania pokarmu, który zagwarantuje życie wieczne. W tradycji biblijnej jako pokarm i napój duchowy przedstawiane były Boża Mądrość i Boże Słowo, które dane były Izraelowi w postaci prawa Mojżeszowego. W Mądrości Syrach czytamy: „Ten, który Pana się boi, (…) kto trzyma się Prawa, posiądzie mądrość (…) Nakarmi go chlebem rozumu i napoi go wodą mądrości” (Syr 15,1.3). Jezus jako Syn Człowieczy naznaczony został przez Ojca pieczęcią Ducha Świętego (por. J 1,32). Dzięki temu może w doskonały sposób objawić światu Bożą mądrość, której „spożywanie” wprowadzi człowieka w rzeczywistość pełni życia. Jak wygląda moja hierarchia wartości, czy moje potrzeby duchowe stawiam przed fizycznymi? Czy wierzę, że Jezus chce nie tylko towarzyszyć mi w życiu ziemskim, ale również wprowadzić mnie w szczęśliwą wieczność?
  • Jezus, odpowiadając, rzekł do nich: «Na tym polega dzieło Boga, abyście wierzyli w Tego, którego On posłał (w. 29) Żydzi otaczający Jezusa są w stanie przyjąć Go jako nowego Mojżesza. Dlatego pytają, w jaki sposób mają wykonywać dzieła Boga (w. 28). Odpowiadając, Pan wskazuje na najważniejsze wymaganie, jakie Bóg stawia człowiekowi. Wiara w Jezusa Chrystusa jest fundamentalna, bez niej nie ma chrześcijaństwa, nie ma uczestnictwa w życiu wiecznym. Jest ona łaską darmowo daną przez Boga człowiekowi, lecz jak każdy dar wymaga odpowiedniego przyjęcia. Przede wszystkim chodzi o to, by relacja z Jezusem przeniknęła wszystkie momenty ludzkiego życia. Czy Jezus ma dostęp do całego mnie? Czy nie chowam czegoś przed, na przykład nieuporządkowanych relacji, błędnych przyzwyczajeń, czy wręcz grzesznego zniewolenia?

W ciągu dnia

  • Będę powtarzał krótką modlitwę uwielbienia: „Panie Jezu, objawiona światu Mądrości Ojca, bądź uwielbiony w moim życiu”.