Środa I Tygodnia Wielkiego Postu

Łk 11,29-32

²⁹ A gdy tłumy się gromadziły, zaczął mówić: «To plemię jest plemieniem przewrotnym. Żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku Jonasza. ³⁰ Jak bowiem Jonasz stał się znakiem dla mieszkańców Niniwy, tak będzie Syn Człowieczy dla tego plemienia. ³¹ Królowa z południa powstanie na sądzie przeciw ludziom tego plemienia i potępi ich; ponieważ ona z krańców ziemi przybyła słuchać mądrości Salomona, a oto tu jest coś więcej niż Salomon. ³² Ludzie z Niniwy powstaną na sądzie przeciw temu plemieniu i potępią je; ponieważ oni dzięki nawoływaniu Jonasza się nawrócili, a oto tu jest coś więcej niż Jonasz.

W dzisiejszej Ewangelii Jezus mówi do tłumów, które gromadzą się wokół Niego. Wyobrażę sobie siebie pośród pierwszych słuchaczy Pana. Wysilę mój słuch na Jego słowa. Pozwolę, by pod działaniem Ducha Świętego moje serce stało się żyzną glebą, na której będą mogły one zapuścić korzenie.

„To plemię jest plemieniem przewrotnym” (w. 29). W tej wypowiedzi Pan odwołuje się do przewrotnego pokolenia wędrującego przez pustynię ku Ziemi Obiecanej, które było oporne na Boże wezwania przekazywane przez Mojżesza (por. Lb 32,13; Pwt 1,35). Podobnie jak w przeszłości ich przodkowie, część Izraelitów jest głucha na Jezusowe słowa i nie chce wejść na drogę nawrócenia (por. Łk 7,31-35; 9,41). Czy jest we mnie autentyczne pragnienie przyjęcia nauki Pana, zwłaszcza gdy w jej świetle bardziej widoczna staje się moja grzeszność, a co za tym idzie, konieczne staje się podjęcie trudu zmiany dotychczasowego życia?

 „…żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku Jonasza” (w. 29). Jonasz został posłany przez Boga do Niniwy, by upomnieć jej mieszkańców (por. Jon 1,3; 3,1). Mimo że Niniwici byli poganami, usłuchali nawoływania proroka Bożego i rozpoczęli pokutę za swoje dotychczasowe złe postepowanie. Ci spośród Izraela, którzy odrzucają Syna Bożego i Jego naukę, w przyszłości będą świadkami, jak moc wiary w Niego będzie odmieniać życie pogan. W jaki sposób angażuję się w ewangelizacyjną misję Kościoła? Czy modlę się o łaskę wiary dla osób walczących z Ewangelią Chrystusa?

„… ponieważ ona z krańców ziemi przybyła słuchać mądrości Salomona, a oto tu jest coś więcej niż Salomon” (w. 31). Królowa Saby, również nie należąca do narodu żydowskiego, odbyła długa podróż do Jerozolimy, by słuchać mądrości, którą Duch rozlał w sercu Salomona (por 1 Krl 10,1-13). Mądrość Boża najpełniej objawiła się w osobie Syna Bożego. On jest ostatnim słowem Ojca. W Nim odpowiedź znajdują najważniejsze pytania dotyczące ludzkiego życia. Czy szukam w Jezusie prawdy o mnie? Czy uczę się od Niego człowieczeństwa?

W cichej modlitwie serca poproszę o łaskę otwartości na mądrość Bożą objawioną w Jezusie. W ciągu dnia będę powtarzał akt strzelisty: „Jezu, mądrości Ojca, prowadź mnie na drodze wielkopostnego nawrócenia”.