Środa, 15 lipca, Wspomnienie św. Bonawentury

Mt 11,25-27

²⁵ W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami: «Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. ²⁶ Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie. ²⁷ Wszystko przekazał Mi Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić.

Rozpoczynając opis publicznej działalności Jezusa, Mateusz odnosi się do proroctwa zapowiadającego ukazanie się wielkiego światła, które ma rozświetlić krainę śmierci: „Ziemia Zabulona i ziemia Neftalego, na drodze ku morzu, Zajordanie, Galilea pogan! Lud, który siedział w ciemności, ujrzał światło wielkie, i mieszkańcom cienistej krainy śmierci wzeszło światło” (Mt 4,15-16; por. Iz 8,23; 9,1). Galilea, jedna z historycznych krain stanowiących część Ziemi Obiecanej, w czasach Jezusa zamieszkana była zarówno przez Żydów, jak i pogan. Wpływ kultury hellenistycznej oraz odległość od Jerozolimy, centrum religii starotestamentalnej, sprawiły, że ta część jej mieszkańców, która wywodziła się od biblijnych patriarchów żyła w rozproszeniu i zagubieniu. Właśnie pośród tego zagubionego ludu ma miejsce pierwsza część publicznej działalności Jezusa, który zanim podejmie decyzję udania się do Jerozolimy, gdzie umierając na krzyżu odkupi grzechy całej ludzkości, przemierza galilejskie bezdroża, głosząc w tamtejszych synagogach Dobrą Nowinę o królestwie niebieskim i lecząc wszelkie choroby (por. 4,23). Kolejne rozdziały Ewangelii Mateusza, przytaczając nauczanie Jezusa i opisując dokonywane przez Niego cuda, ukazują, w jaki sposób wypełniły się słowa Izajaszowego proroctwa.

Światło przyniesione przez Jezusa spotyka się z różnego rodzaju reakcją. Nie wszyscy mieszkańcy Galilei decydują się je przyjąć. Część z nich, zwłaszcza religijne elity, wprost je odrzuca (por. 11,16-24). Ci zaś, którzy z wiarą przyjmują Jezusa stają się radością Jego serca i przyczynkiem do uwielbienia Ojca: „Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom” (11,25). Wyrażenie Ojciec (gr. Pater, hebr. Abba) jest ulubionym Jezusowym zwrotem skierowanym do Boga. Jezus uwielbia Ojca, gdyż objawił się prostaczkom, natomiast dla mądrych pozostał zakryty. Wyrażenie „te rzeczy” odnosi się do 11,27, gdzie mowa jest o relacji Ojca do Syna, który jest Objawicielem Boga. Za określeniem „mądrzy” kryje się cała religijna arystokracja żydowska. Natomiast „prostaczkowie” to cała reszta Izraela, lud prosty i gorzej wykształcony. „Upodobaniem Ojca” (por. 11,25), czyli wyrazem Jego woli, jest objawić się nie tym, którzy są zapatrzeni w swoją mądrość i pokładają nadzieję w swej pozycji społecznej, lecz tym, którzy są doświadczeni przez trudy życia i siłą rzeczy mają w sobie otwartość na ratunek, który przychodzi do niech „z zewnątrz/z góry”.

W kontekście odrzucenia przez elity oraz przyjęcia przez prostaczków Jezus ukazuje siebie jako ostateczne objawienie Ojca: „Wszystko przekazał Mi Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić (11,27). Niezwykły autorytet Jezusa wyraża się w przekazanej władzy. W tekstach starotestamentalnych Bóg objawia siebie jako Stwórcę i Pana całej rzeczywistości (por. Rdz 1-2). Posyłając na świat swojego Syna, przekazał Mu także swoją władzę, która unaocznia się w niezwykłych czynach uzdrawiania z chorób, panowania nad siłami przyrody czy wypędzania z opętanych złych duchów. Zaś doskonałość Jezusowego objawienia bierze swój początek w relacji łączącej Go z Ojcem. Podczas gdy wszyscy dotychczasowi heroldzi objawienia mówili o tym, co zostało im wcześniej ukazane przez Boga, Jezus czerpie z synowskiego doświadczenia miłości Ojca. Dlatego w Nim całe objawienie znajduje swoje dopełnienie i szczyt.

Czy potrafię wskazać te momenty mojego życia, w których Bóg w sposób szczególny objawił mi swoją obecność? Jaka jest moja reakcja na Boże przychodzenie do mnie? Czy szukam prawdy o Bogu zanurzając się w misterium Jego Syna?