Czwartek, 14 maja

J 15,9-17

⁹ Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Trwajcie w miłości mojej! ¹⁰ Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości. ¹¹ To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna. ¹² To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. ¹³ Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. ¹⁴ Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję. ¹⁵ Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni jego pan, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego. ¹⁶ Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał — aby Ojciec dał wam [wszystko], o cokolwiek Go poprosicie w imię moje. ¹⁷ To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali.

W czasie jednej z poprzednich wizyt w Jerozolimie, przyrównując siebie do „dobrego pasterza”, Jezus nauczał, że Jego relacja z uczniami zakłada wzajemne, głębokie poznanie, podobne do tego, jakie istnieje między Ojcem i Synem: „Ja jestem dobrym pasterzem i znam [owce] moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca” (J 10,14-15). Natomiast we fragmencie opisu Ostatniej Wieczerzy, który przytacza dzisiejsza liturgia słowa, Pan mówi o głębokiej miłości między Ojcem, Nim samym i uczniami: „Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem” (15,9). W wieczności Ojciec nieskończenie kocha Syna (por. 17,23-24.26), przelewając na Niego wszystko, czym sam jest i ucząc Go wszystkiego (por. 5,20; 26). Jezus chce wprowadzić swoich uczniów w tą niewyobrażalną komunię Boskich Osób, dlatego zachęca ich: „Trwajcie w miłości mojej!” (15,9). Jak latorośle są zakorzenione w winnym krzewie (por. 15,4-5), tak uczniowie, poprzez wynikające z miłości posłuszeństwo, trwają w komunii Ojca i Syna: „Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości” (15,10; por. 14,15; 21,23).

Całe moralne nauczanie Jezusa sprowadza się do jednego nakazu: „To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem” (15,13; por. 13,34; Mt 5,43-48; Mk 12,28-34). Jezus umiłował swoich uczniów totalną i ofiarną miłością samego Boga. Najwyraźniejszym potwierdzeniem tej miłości jest Krzyż, na którym Ojciec ofiarowuje Syna za zbawienie świata (por. 3,16), zaś Syn oddaje swoje życie w akcie doskonałej miłości i posłuszeństwa Ojcu (por. 10,17). Pragnieniem Jezusa jest, by Jego uczniowie praktykowali ten sam rodzaj miłości. Jej dynamizm swój początek bierze w uprzednim doświadczeniu bycia umiłowanym przez Boga. Jezus, odwołując się do dwóch typów międzyludzkich relacji, ukazuje uzasadnienie przykazania miłości (por. 15,16-17). Chociaż jest On prawdziwie „Panem i Nauczycielem” (por. 13,14), nie umieszcza przykazania miłości w kontekście poddańczej służby, lecz w kontekście przyjaźni. Przyjaźń między Jezusem a uczniami opiera się na objawieniu, jakie ci ostatni od Niego otrzymali: „nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego” (15,15). Już sam fakt, że uczniowie poznali Jezusa, jest darem boskiej miłości: „Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem” (15,16). Wcześniej Pan powiedział: „Nikt nie może przyjść do Mnie, jeżeli go nie pociągnie Ojciec, który Mnie posłał” (6,44). Celem działania Ojca jest doprowadzenie człowieka do wiary w Jezusa (por. 6,37–39; 17,6–9). Wiara, dzięki której ludzie poznają Jezusa, jest zatem darmowym i niezasłużonym darem Bożej miłości. Ów dar wymaga przyjęcia i pielęgnowania, gdyż tylko wtedy uczeń Jezusa będzie mógł wypełnić swoje przeznaczenie: „Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał” (15,16).

Czy opieram moją miłość do Jezusa na posłuszeństwie Jego słowu? Czy moja miłość do drugiego człowieka przypomina radykalną i ofiarną miłość Jezusa?