Święto św. Katarzyny ze Sieny

Mt 11,25-30

²⁵ W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami: «Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. ²⁶ Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie. ²⁷ Wszystko przekazał Mi Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić. ²⁸ Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. ²⁹ Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. ³⁰ Albowiem słodkie jest moje jarzmo, a moje brzemię lekkie».

Przygotowanie

• W dzisiejszej liturgii słowa proklamowany jest fragment Ewangelii Mateusza, w którym Jezus uwielbia swojego Ojca oraz zachęca wszystkich, którzy doświadczają duchowego utrudzenia, by przyszli do Niego, gdyż w ten sposób znajdą pokrzepienie. Poproszę Ducha Świętego, by pomógł mi wsłuchać się w słowa Pana i znaleźć w nich światło na moje życie.

Punkty do medytacji

• W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami: «Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie (ww. 25-26) Chwilę wcześniej Jezus odniósł się do braku wiary u mieszkańców miejscowości, które najczęściej odwiedzał w trakcie swej publicznej działalności – Korozain, Betsaidy i Kafarnaum. Mimo że byli świadkami wielu Jego znaków i często mogli słuchać Jego nauki, nie uwierzyli w Niego (por. Mt 11,20-24). Są jednak i tacy, którzy uwierzyli i za nich teraz Jezus uwielbia Ojca. Zestawia ze sobą mądrych/roztropnych i prostaczków. To właśnie ci ostatni uwierzyli. Podczas gdy mądrzy/roztropni pogubili się w gąszczu swoich spekulacji, prostaczkowie niczym dzieci (gr. nepios – „dziecięcy, nieletni”) z ufnością otworzyli się na Jego osobę. Tylko ktoś, kto jest świadomy swojej słabości i w prostocie staje przed Bogiem, by u Niego znaleźć ratunek, jest w stanie otworzyć się na Dobrą Nowinę. Jak pod tym kątem prezentuje się moja wiara? Czy potrafię w prawdzie i prostocie serca stawać przed Bogiem?
• Wszystko przekazał Mi Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić (w. 27) Jezus rozwija temat relacji łączącej Go z Ojcem. Jako Syn ma władzę nad światem, która wyraża się na różne sposoby: nauczanie doskonalsze od Mojżeszowego (por. Mt 5,21-46), uzdrawianie chorób i wyrzucanie złych duchów (por. 4,23; 8,3.13-17) oraz odpuszczanie grzechów (por. 9,1-8). Ponadto w szczególnej relacji łączącej Jezusa z Ojcem znajduje się źródło prawdy zawartej w Jego nauczaniu. Przy zachowaniu odrębności Osób, Syn najpełniej objawia Ojca, a Ojciec Syna. Podobną wypowiedź znajdujemy w Czwartej Ewangelii: „Kto Mnie widzi, widzi także i Ojca” (J 14,9; por. 14,10-11). Czy wybory i czyny, jakich dokonuję w codziennym życiu, świadczą o tym, że poddałem się władzy Jezusa? Czy mogę o sobie powiedzieć, że już Go poznałem?
• Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię (w. 28) Uwielbiwszy Ojca, Jezus zwraca się do otaczających Go Żydów, którzy doświadczyli trudu i obciążenia, czyli zmagania się z wymaganiami stawianymi przez uczonych w Piśmie i faryzeuszy, o których później Pan powie, że „wiążą ciężary wielkie i nie do uniesienia i kładą je ludziom na ramiona” (Mt 23,4). Utrudzeni i obciążeni Żydzi mogą przyjść do Jezusa, czyli związać z Nim swoje życie. Jego obietnica pokrzepienia dotyczy nie tylko odpoczynku w wieczności. Kto wejdzie z Nim w osobistą relację, już za ziemskiego życia może doświadczyć prawdziwego pokoju serca. Co dzisiaj jest moim największym obciążeniem? W jakich przestrzeniach mojego życia w dalszym ciągu brakuje pokoju? Opowiem o tym Jezusowi.
• Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem słodkie jest moje jarzmo, a moje brzemię lekkie» (ww. 29-30) Jarzmo stanowiło rodzaj uprzęży, jaką nakładano na bydło, by wykorzystać jego siłę w trakcie przewożenia towarów. W tradycji biblijnej jarzmo było metaforą odnoszącą się do religijnych pouczeń. Prawo Mojżeszowe w interpretacji uczonych w Piśmie i faryzeuszy stało się źródłem utrudzenia i obciążenia. Mówiąc do Żydów, by wzięli na siebie Jego jarzmo, Jezus bynajmniej nie odrzuca Prawa, lecz zachęca, by zaczęli żyć według Jego interpretacji poszczególnych przykazań (por. 5,17-20). Ponieważ Pan jest cichy i pokornego serca, Jego interpretacja nie jest podporządkowana, jak to było w przypadku ówczesnych elit religijnych, budowaniu własnej chwały, lecz wyraża najgłębszą istotę Prawa. Czy dostrzegam owoce mojego kroczenia za Jezusem?

W ciągu dnia

• Będę powtarzał słowa modlitwy: „Panie Jezu, pomóż mi znaleźć w Tobie ukojenie dla mojej duszy”.