Uroczystość św. Stanisława, Biskupa i Męczennika, Głównego Patrona Polski

J 10,11-16

¹¹ Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce. ¹² Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, którego owce nie są własnością, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk je porywa i rozprasza; ¹³ najemnik ucieka, dlatego że jest najemnikiem i nie zależy mu na owcach. ¹⁴ Ja jestem dobrym pasterzem i znam [owce] moje, a moje Mnie znają, ¹⁵ podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce. ¹⁶ Mam także inne owce, które nie są z tej zagrody. I te muszę przyprowadzić, i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz.

Przygotowanie

• W uroczystość św. Stanisława, Biskupa i Męczennika, liturgia słowa cytuje słowa Jezusa z dziesiątego rozdziału Ewangelii Jana, w których wyjaśnia On na czym polega Jego bycie dobrym/szlachetnym pasterzem. Z pomocą Ducha Świętego otworzę moje serce na słowa Pana. Pozwolę, by pomogły mi one jeszcze bardziej Go poznać i wejść z Nim w zbawczą komunię.

Punkty do medytacji

• Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce (w. 11) Po raz kolejny w Czwartej Ewangelii Jezus ukazuje tajemnicę swojej tożsamości za pomocą zwrotu „Ja jestem…” (por. 8,12; 9,5; 10,9; 11,25; 14,6; 15,1.5). Tym razem odwołuje się do obrazu „dobrego pasterza” (gr. ho poimen ho kalos – dosł. „szlachetny pasterz”). Jego dobroć/szlachetność polega na tym, że „daje życie swoje za owce”. W doskonałym akcie miłości do Ojca i człowieka Jezus złoży w ofierze swoje życie na krzyżu. W ten sposób zmaże winę za grzechy całej ludzkości. Pokaże także, że autentyczna miłość polega na czymś więcej niż tylko prostym dzieleniu się z innymi, najlepiej tym, co zbywa. Kto chce Go naśladować w miłości, również powinien być gotowy ofiarować w darze samego siebie. Czy próbuję naśladować szlachetność Jezusa? Kiedy ostatnio zrezygnowałem z czegoś dla dobra bliźniego?
• Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, którego owce nie są własnością, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk je porywa i rozprasza; najemnik ucieka, dlatego że jest najemnikiem i nie zależy mu na owcach (ww. 12-13) Najemnika z trzodą łączy wyłącznie interes. Dlatego w obliczu zagrożenia własnego życia opuszcza powierzone mu owce. Jezus natomiast nie ma w sobie nic z mentalności najemnika. Nie interesuje się człowiekiem dla odniesienia jakiejś własnej korzyści. Ponieważ postrzega każdego z nas jako dar otrzymany od Ojca, zrobi wszystko, by nikogo nie stracić. Wilk na starożytnym Bliskim Wschodzie stanowił typowe zagrożenie dla owiec. Przeciwnikiem Jezusa i największym wrogiem każdego człowieka jest diabeł. „Władca tego świata” zostanie jednak pokonany przez Pana na krzyżu (por. 12,31). Jakie uczucia budzą się we mnie, gdy uświadamiam sobie, że moje życie jest w centrum Jezusowego zainteresowania? Czy pamiętam o tym, że nawet poraniony przez moje grzechy, z całą historią mojego życia, w dalszym ciągu jestem cenny w Jego oczach? Jak dzisiaj mogę odpowiedzieć na Jego samoofiarującą się miłość?
• Ja jestem dobrym pasterzem i znam [owce] moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce (ww. 14-15) Czymś normalnym w przypadku pasterza jest znajomość owiec należących do jego stada. Zna on dobrze ich wiek, czasami nadaje im imiona. Podobnie owce pośród innych ludzi rozpoznają swojego pasterza, na przykład po jego głosie. Jezus ową znajomość między pasterzem i owcami podnosi na wyższy poziom, odwołując się do więzi, jaka łączy Go z Ojcem. A jest to więź wyjątkowa, co Pan wielokrotnie podkreśla: „Ojciec miłuje Syna i wszystko oddał w Jego ręce” (3,35), „Ojciec bowiem miłuje Syna i ukazuje Mu to wszystko, co sam czyni, i jeszcze większe dzieła ukaże Mu, abyście się dziwili” (5,20), „Ja i Ojciec jedno jesteśmy” (10,30). Jezus zna mnie lepiej niż ja sam. Wie dobrze, co jest moją radością, a z czego się smucę. Zna moje mocne i słabe strony. Każde spotkanie z Nim jest dla mnie niepowtarzalną okazją, by nie tylko poznać prawdę o Nim, ale także prawdę o mnie. Czego w sobie dzisiaj nie rozumiem? Porozmawiam o tym z Jezusem.
• Mam także inne owce, które nie są z tej zagrody. I te muszę przyprowadzić, i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz (w. 16) Wypełniając wolę Ojca, Jezus chce zebrać wokół siebie w jednej owczarni wszystkich ludzi. Nie ogranicza się jedynie do małego grona uczniów, którzy już teraz są z Nim, lecz chce dotrzeć do każdego człowieka. Tuż przed swoją śmiercią będzie się modlił: „Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno” (17,20-21). Dzięki słowu głoszonemu przez uczniów, kolejne osoby będą dołączać się do Jezusowej owczarni. Kościół od pierwszych chwil istnienia, w mocy Ducha Świętego przekazuje światu Dobrą Nowinę o zbawieniu w Chrystusie. Jak wygląda moje świadectwo o Jezusie? Czy inni patrząc na moje codzienne życie, mogą zobaczyć autentyczność wyznawanej przeze mnie wiary?

W ciągu dnia

• Będę powtarzał: „Panie Jezu, oddaję się do Twojej dyspozycji, posłuż się mną w dziele ewangelizacji”.