Święto św. Andrzeja Boboli, Prezebitera i Męczennika, Patrona Polski

J 17,20-26

²⁰ Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; ²¹ aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, by świat uwierzył, że Ty Mnie posłałeś. ²² I także chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy. ²³ Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i że Ty ich umiłowałeś, tak jak Mnie umiłowałeś. ²⁴ Ojcze, chcę, aby także ci, których Mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem, aby widzieli chwałę moją, którą Mi dałeś, bo umiłowałeś Mnie przed założeniem świata. ²⁵ Ojcze sprawiedliwy! Świat Ciebie nie poznał, lecz Ja Ciebie poznałem, i oni poznali, żeś Ty Mnie posłał. ²⁶ Objawiłem im Twoje imię i nadal będę objawiał, aby miłość, którą Ty Mnie umiłowałeś, w nich była i Ja w nich».

Przygotowanie

• Rozważamy dzisiaj fragment tzw. modlitwy arcykapłańskiej (J 17), w którym Jezus prosi Ojca za kolejnymi pokoleniami swoich uczniów. Na pierwszy plan wysuwa się prośba o zachowanie ich w jedności. Wzajemna miłość chrześcijan, mająca początek w doświadczeniu miłości Ojca, będzie najskuteczniejszym świadectwem wobec świata. Duchu Święty, przygotuj glebę mojego serca na ziarno Słowa!

Punkty do medytacji

• Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie (w. 20) Wypowiadając słowa tzw. modlitwy arcykapłańskiej, Pan w pierwszej kolejności prosił Ojca za uczniami (por. 17,6-19). Teraz obiektem Jego troski stają ci, którzy dzięki słowu uczniów również w Niego uwierzą. Zbawienie, które będzie owocem wywyższenia Jezusa na krzyżu, nie ograniczy się bowiem jedynie do wąskiego grona osób, które towarzyszyły Mu w trakcie publicznej działalności, lecz stopniowo przekroczy kolejne granice geograficzne i kulturowe. Tuż przed wniebowstąpieniem Pan poleci apostołom: „Idźcie więc i nauczajcie [dosł. czyńcie uczniami] wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego” (Mt 28,19). Nauka głoszona przez uczniów nie będzie zwykłą nauką. Jezus przekazał im słowo Ojca, czyli samego siebie. To samo Słowo, mieszkając w nich (por. 8,31; 15,7), nadal będzie wybrzmiewać w świecie dzięki ich przepowiadaniu. Jezus w dzisiejszej Ewangelii modli się w mojej intencji! Ja też przecież wierzę, dzięki świadectwu apostołów. Zatrzymam się na chwilę nad tą prawdą.
• aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, by świat uwierzył, że Ty Mnie posłałeś (w. 21) Gdy kilka wersetów wcześniej Jezus prosił Ojca za uczniami, wypowiedział następujące słowa: „Ojcze Święty, zachowaj ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś, aby tak jak My stanowili jedno” (17,11). Jedność jest także przedmiotem prośby dotyczącej kolejnych pokoleń chrześcijan. Jedności pomiędzy wierzącymi w Chrystusa będzie konsekwencją ich uczestnictwa w doskonałej komunii Ojca i Syna. Niewidzialny udział w jedności Osób Boskich przejawia się widzialnie w więzach wiary i miłości obecnych w historycznej wspólnocie uczniów, jaką jest Kościół. Jego jedność jest proroczym świadectwem wobec świata. Czy mogę o sobie powiedzieć, że jestem człowiekiem jedności? Co najczęściej nie pozwala mi być w relacji z innymi ludźmi, zwłaszcza podzielającymi moją wiarę? Jak wygląda moja wiara o innych wyznaniach chrześcijańskich?
• Ojcze, chcę, aby także ci, których Mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem, aby widzieli chwałę moją, którą Mi dałeś, bo umiłowałeś Mnie przed założeniem świata (w. 24) Pragnieniem Jezusa jest także, by uczniowie przebywali razem z Nim w niebie. Mówiąc wcześniej o swoim odejściu, Pan powiedział: „W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce” (14,2). W niebie wierzący ujrzą wieczną chwałę Syna, przekazaną mu przez Ojca przed założeniem świata, która obecnie widoczna jest również w Jego uwielbionym człowieczeństwie. Uczestnictwo uczniów w Boskiej komunii rozpoczyna się już teraz poprzez wiarę i chrzest, a jego kulminacją będzie życie wieczne. Jak czytamy w 1 Liście św. Jana: „Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest” (1 J 3,2). Moim przeznaczeniem jest niebo. Jezus chce, bym po ziemskim pielgrzymowaniu w nim zamieszkał. Do czego dzisiaj Pan mnie zachęca, bym jeszcze bardziej przybliżył się do perspektywy życia w domu Ojca?
• Ojcze sprawiedliwy! Świat Ciebie nie poznał, lecz Ja Ciebie poznałem, i oni poznali, żeś Ty Mnie posłał (w. 25) W prologu swojej Ewangelii Jan napisał: „Boga nikt nigdy nie widział; ten Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, [o Nim] pouczył” (J 1,18). Tylko Syn może znać Ojca. Ponieważ jednak przyszedł na świat, żyjąc w ludzkim ciele, objawił Ojca uczniom. W mowie pożegnalnej Jezus mówi do Filipa: „Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś? Kto Mnie widzi, widzi także i Ojca” (14,9). Świat nie poznał Ojca, ponieważ odrzucił Syna. Uczniowie zaś wiedzą, że Jezus został posłany przez Ojca, gdyż wierząc, otworzyli się na przyniesione przez Niego objawienie. Ile dzisiaj we mnie jest z Jezusa, a ile ze świata?
• Objawiłem im Twoje imię i nadal będę objawiał, aby miłość, którą Ty Mnie umiłowałeś, w nich była i Ja w nich (w. 26) Nawet po swoim powrocie do nieba, Jezus nadal będzie objawiał uczniom Ojca. Będzie to czynił posyłając im Ducha Świętego, który sprawi, że uchwycą głębsze znaczenie wszystkiego, czego byli świadkami towarzysząc Mu w trakcie Jego ziemskiej działalności. Na pierwsze miejsce wysunie się prawda o miłości Ojca i Syna, która stopniowo będzie przenikać do serc uczniów i przemieniać ich od wewnątrz, skutkiem czego ich uczestnictwo w boskiej komunii będzie rosło, aż osiągnie swój moment kulminacyjny – przebywanie w niebieskim domu Ojca (por. 14,2-3). Co jeszcze stoi na przeszkodzie, bym mógł wykrzyczeć wobec całego świata, że Bóg jest miłością? W jaki sposób na co dzień otwieram się na asystencję Ducha Świętego?

W ciągu dnia

• Będę powtarzał: „Panie Jezu, umacniaj we mnie pragnienie spotkania z Tobą w niebie”.