• 

Poniedziałek, III Tydzień Wielkanocy

J 6,22-29

Nazajutrz tłum stojący po drugiej stronie jeziora spostrzegł, że poza jedną łodzią nie było tam żadnej innej oraz że Jezus nie wsiadł do łodzi razem ze swymi uczniami, lecz że Jego uczniowie odpłynęli sami. Tymczasem w pobliże tego miejsca, gdzie spożyto chleb po modlitwie dziękczynnej Pana, przypłynęły od Tyberiady inne łodzie. A kiedy [ludzie z] tłumu zauważyli, że nie ma tam Jezusa ani Jego uczniów, wsiedli do łodzi, dotarli do Kafarnaum i tam szukali Jezusa. Gdy zaś odnaleźli Go na przeciwległym brzegu, rzekli do Niego: «Rabbi, kiedy tu przybyłeś?» W odpowiedzi rzekł im Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Szukacie Mnie nie dlatego, że widzieliście znaki, ale dlatego, że jedliście chleb do syta. Zabiegajcie nie o ten pokarm, który niszczeje, ale o ten, który trwa na życie wieczne, a który da wam Syn Człowieczy; Jego to bowiem pieczęcią swą naznaczył Bóg Ojciec». Oni zaś rzekli do Niego: «Cóż mamy czynić, abyśmy wykonywali dzieła Boga?» Jezus, odpowiadając, rzekł do nich: «Na tym polega dzieło Boga, abyście wierzyli w Tego, którego On posłał».

W Ewangelii wg św. Jana cuda czynione przez Jezusa są czymś więcej niż prostym przejawem mocy. Będąc „znakami” wskazują na tożsamość Jezusa, to kim On jest i jaki jest cel Jego misji. Podsumowując pierwszy znak, przemienienie wody wino na weselu w Kanie Galilejskiej, ewangelista pisze: „Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie” (J 2,11). Zaś pod koniec swojego dzieła, w tzw. pierwszym epilogu, stwierdza: „I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezus wobec uczniów” (20,30). Nie inaczej jest z cudem rozmnożenia chleba, stanowiącym kontekst dla czytań Ewangelicznych, które proklamowane będą w liturgii Mszy Świętej, począwszy do dzisiaj przez pięć kolejnych dni.

Zainteresowanie, jakie wywołało nakarmienie pięciu tysięcy mężczyzn przy użyciu tylko pięciu chlebów jęczmiennych i dwóch ryb (J 6,1-15), zostaje wykorzystane przez Jezusa, by zapowiedzieć pokarm na życie wieczne, czyli Eucharystię: „Szukacie Mnie nie dlatego, że widzieliście znaki, ale dlatego, że jedliście chleb do syta. Zabiegajcie nie o ten pokarm, który niszczeje, ale o ten, który trwa na życie wieczne, a który da wam Syn Człowieczy” (6,26n). Starotestamentalnym tłem rozmnożenia chleba jest dar manny, jaki Izraelici otrzymali od Boga w czasie wędrówki przez pustynię do Ziemi Obiecanej (por. Wj 16). Ponadto w tradycji mądrościowej ST pojawia się motyw duchowego pokarmu, jakim jest Tora i prawo mojżeszowe. Psalmista modli się: „Jak słodka jest dla mego podniebienia Twoja mowa, ponad miód dla ust moich” (Ps 119,103). Księga Przysłów opisuje Bożą Mądrość jako kobietę zapraszającą na wyborną ucztę: „Chodźcie, nasyćcie się moim chlebem, pijcie wino, które zmieszałam” (Prz 9,5). Natomiast mędrzec Syrach używa obrazu pożywienia, aby ukazać człowieka pobożnego: „Ten, który Pana się boi, będzie tak czynił, a kto trzyma się Prawa, posiądzie mądrość (…) Nakarmi go chlebem rozumu i napoi go wodą mądrości” (Syr 15,1.3).

Manna podtrzymywała na pustyni życie Narodu Wybranego. Prawo mojżeszowe, będąc przejawem Bożej Mądrości, było duchowym pokarmem podtrzymującym istnienie Izraelitów. Syn Człowieczy, naznaczony przez Ojca pieczęcią Ducha Świętego (por. J 1,32), przychodzi na świat, by przekazać każdemu człowiekowi niezniszczalny pokarm dający życie wieczne. Nic zatem dziwnego, że Izraelici pytają się Jezusa – Nowego Mojżesza, jakie zobowiązanie niesie ze sobą przyjęcie tego daru: „Cóż mamy czynić, abyśmy wykonywali dzieła Boga?” (6,28). Odpowiadając, Pan wskazuje na najważniejsze wymaganie, jakie Bóg stawia człowiekowi: „Na tym polega dzieło Boga, abyście wierzyli w Tego, którego On posłał” (6,29). Wiara w Jezusa Chrystusa jest fundamentalna, bez niej nie ma chrześcijaństwa, nie ma uczestnictwa w życiu wiecznym.

Czy dostrzegam, że w moim codziennym życiu Bóg daje mi konkretne znaki, mające przyprowadzić mnie do Niego? Co jest moim duchowym pokarmem? Na czym polega moja wiara w Jezusa Chrystusa?